zondag, augustus 10, 2003
Nogmaals een bericht over de Strolling Bones:
Over een ding zijn ze het alle drie roerend eens: Keith Richards blijft de interessantste Stone om te fotograferen. Hoe Paul Bergen, Rob Verhorst en Angelique van Woerkom door de lens tegen The Greatest Rock-'n-Roll Band In The World hebben aangekeken valt tot eind augustus te zien in de Vlaardingse galerie In Beeld. 'The Rolling Stones' heet kortweg de expositie die is ingericht naar aanleiding van het naderende concertbezoek van Mick Jagger en de zijnen.
Waarom liever de rustige gitaarbeul Keef onder schot dan het springerige goudhaantje Rubber Lips? "Omdat Richards uiteindelijk toch meer charisma heeft", vindt Paul Bergen. Hij is sinds 1988 als fotograaf trouw volger van The Stones en als zodanig in september vorig jaar ook van de partij bij de start van de lopende 'Licks Tour' in Boston. "In de huidige show valt dat misschien nog wel meer op dan anders, omdat die aanmerkelijk soberder is dan voorheen. Voor allebei de heren geldt overigens wel dat ze op het podium plotseling een halve meter groter lijken dan ze in werkelijkheid zijn, ongelooflijk om iedere keer weer te constateren."
foto Angelique van Woerkom
Angelique van Woerkom kiekte The Stones reeds in 1982 in de Kuip, illegaal (dat wil zeggen vanuit het publiek) met een van haar vader geleende camera. Toen al ging haar voorkeur uit naar 'de mooiere lelijkerd' Richards en die is tot op de dag van vandaag niet veranderd. "Tegenwoordig heb je als professional vlak voor het podium maar even de tijd en heel weinig plek, dus moet je direct positie kiezen", aldus de Stones-watcher. "De meeste collega's gaan dan voor de Jagger-kant, maar ik richt me als het even kan toch op Keith met zijn prachtige doorleefde kop. Die man is een stuk fascinerender."
"Klopt", beaamt Rob Verhorst. "Maar Jagger heeft weer wel het voordeel dat hij zo onberekenbaar is. Hoewel het verloop van het optreden vastligt, gebeurt er met hem altijd wel iets waar je wat aan hebt. Een rare move of een gekke bek of hij geeft juist geen krimp als het plotseling waanzinnig begint te hozen, zoals die ene keer op het Haagse Malieveld. Charlie Watts vind ik trouwens ook mooi om te fotograferen en Ronnie Wood is eigenlijk niet minder prachtig. Kortom, de Stones voor je lens leveren altijd bijzondere momenten op."
Bron: Haagsche Courant.
Over een ding zijn ze het alle drie roerend eens: Keith Richards blijft de interessantste Stone om te fotograferen. Hoe Paul Bergen, Rob Verhorst en Angelique van Woerkom door de lens tegen The Greatest Rock-'n-Roll Band In The World hebben aangekeken valt tot eind augustus te zien in de Vlaardingse galerie In Beeld. 'The Rolling Stones' heet kortweg de expositie die is ingericht naar aanleiding van het naderende concertbezoek van Mick Jagger en de zijnen.
Waarom liever de rustige gitaarbeul Keef onder schot dan het springerige goudhaantje Rubber Lips? "Omdat Richards uiteindelijk toch meer charisma heeft", vindt Paul Bergen. Hij is sinds 1988 als fotograaf trouw volger van The Stones en als zodanig in september vorig jaar ook van de partij bij de start van de lopende 'Licks Tour' in Boston. "In de huidige show valt dat misschien nog wel meer op dan anders, omdat die aanmerkelijk soberder is dan voorheen. Voor allebei de heren geldt overigens wel dat ze op het podium plotseling een halve meter groter lijken dan ze in werkelijkheid zijn, ongelooflijk om iedere keer weer te constateren."
foto Angelique van Woerkom
Angelique van Woerkom kiekte The Stones reeds in 1982 in de Kuip, illegaal (dat wil zeggen vanuit het publiek) met een van haar vader geleende camera. Toen al ging haar voorkeur uit naar 'de mooiere lelijkerd' Richards en die is tot op de dag van vandaag niet veranderd. "Tegenwoordig heb je als professional vlak voor het podium maar even de tijd en heel weinig plek, dus moet je direct positie kiezen", aldus de Stones-watcher. "De meeste collega's gaan dan voor de Jagger-kant, maar ik richt me als het even kan toch op Keith met zijn prachtige doorleefde kop. Die man is een stuk fascinerender."
"Klopt", beaamt Rob Verhorst. "Maar Jagger heeft weer wel het voordeel dat hij zo onberekenbaar is. Hoewel het verloop van het optreden vastligt, gebeurt er met hem altijd wel iets waar je wat aan hebt. Een rare move of een gekke bek of hij geeft juist geen krimp als het plotseling waanzinnig begint te hozen, zoals die ene keer op het Haagse Malieveld. Charlie Watts vind ik trouwens ook mooi om te fotograferen en Ronnie Wood is eigenlijk niet minder prachtig. Kortom, de Stones voor je lens leveren altijd bijzondere momenten op."
Bron: Haagsche Courant.
# posted by Jan-Edward : 14:23
|
|